برای صدای مشکوکی که یک سال از خاموشی‌اش گذشت…

سوم آذرماه ۱۳۸۷ احمد آقالو، بازیگر تئاتر،‌ سینما و تلویزیون و هم‌چنین دوبلور و گوینده‌ی پیشکسوت رادیو از میان‌مان رفت. احمد آقالو را همه به خاطر صدای منحصر به فردش به‌یاددارند. صدایی که جنس ویژه‌اش نوعی دلهره و شک را در دل شنونده می‌انداخت. هرچند بازی‌های خوب او را نباید از یادبرد. احمد آقالو را از اولین فیلمی که در دروان دبستان دیدم یعنی پاتال و آرزوهای بزرگ به‌یاددارم و از آن زمان همیشه شیفته‌ی او بودم و ماندم. آقالو سال گذشته ناباورانه از میان‌مان رفت. امسال که تناتر رومولوس کبیر را دیدم در واپسین صفحه‌‌ی آفیش نوشته‌بود که زمانی قراربوده احمد آقالوی عزیز نقش رومولوس را بازی‌کند. در تمام طول نمایش که سیامک صفری، جانانه رومولوس را بازی‌می‌کرد، هر لحظه ناخودآگاه صدا و تصویر احمد آقالو در ذهنم می‌آمد و می‌رفت. خدای‌اش رحمت‌کند. پاییز گذشته مزارش در قطعه‌ی هنرمندا را دیدم. مثل زندگی‌اش ساده و صمیمی و کوچک بود و بی‌آلایش …