ماه: مرداد 1395

باز مثلِ هر سال، درست مثلِ امروز که پشتِ هزار میز و سیاهیِ چهار خانه سرنوشتی بالا و پایین می‌شود، باز سان می‌بینم از بی‌جبران‌ترینِ نادانی‌ها … رژه‌یِ حماقت که فریادِ هر فنگش سیلیِ دردآوریست که ممکنِ محال شده را از زیرِ خاطره‌ها بر فرقِ تو می‌کوبد… گیج می‌شوی و تلوتلو می‌خوری تا غرق شوی… ادامه خواندن ممکنِ محال شده