صحنِ نو

بیست سالی از شاهیِ فتح‌علیِ قاجارِ ۴۵ ساله می‌گذشت؛ نیمه‌های سالِ ۱۱۹۶ خورشیدی. جنگ‌هایِ بی‌حاصل و قراردادهایِ زیان‌آور تاب از مملکت بریده بود اما وقفه‌یِ پیش از جنگِ دوباره با روس گویا آرامشی به بارآورده‌بود که شاهِ قاجار را سودایِ آبادانیِ حرمِ رضا (ع) به سر بود. مشهد آن روزها شاید بیش از ۵۰۰۰۰ نفر… ادامه خواندن صحنِ نو

دل‌بریِ ایوان و گلدسته و گنبد

/این نوشته در پایگاه رویدادهای معماری منتشر شده است./ ماه را از مهر می‌بخشد ضیاءِ آیینه‌اش شکلِ خورشیدی عیان اینجا ز هر خشتِ طلاست[۱] دویست سالی از آن غروبِ نیمهٔ شهریورِ سالِ ۱۹۷ خورشیدی باید می‌گذشت تا شهر آهسته‌آهسته جایِ آن باغ -که پیکرِ رضا (ع) در او خفته بود- بگیرد و ساکنانِ تازه‌اش، همان‌ها… ادامه خواندن دل‌بریِ ایوان و گلدسته و گنبد