برای نابغه‌ای که به خزان رسید …

۱ـ پرویز مشکاتیان نابغه‌بود. در این که هیچ شکی نیست. او نیز مانند بسیاری از نابغگان توان پذیرش فرسودن را نداشت و در اوج رفت. چند وقتی بود که می‌خواستیم به خبرهای خوش حضور دوباره‌ی او عادت کنیم. پس از اوج سال‌های همکاری با محمدرضا شجریان، نبود او در مقطعی در فضای موسیقی ایران حس می‌شود. خبرهای خوش بازگشت او، آشتی با شجریان و سپس کنسرت‌اش با خوانندگی حمیدرضا نوربخش، امید را بار دیگر در دل‌مان شکوفاکرد. افسوس

۲ـ پرویز مشکاتیان نابغه بود. او نوایی نو را از دل سازی سنتی و با تکیه بر داشته‌های موسیقایی سنت ایرانی برمی‌آورد، که بسیار دلنشین بود. حیف و صد حیف که آوای ساز او زود خاموش‌شد

۳ـ پرویز مشکاتیان نابغه بود. این را می‌شود از خاطره‌ی ماندگار آواهای او بر دل و جان بسیاری از ایرانیان فهمید. بیداد را به یاد بیاورید، یا رزم مشترک یا سرای امید یا جان جهان یا جان عشاق و…. همه‌ی این نواهای ماندگار که از ضمیر زیبایی‌شناس مشکاتیان برآمده نشان از نبوغ او نمی‌تواند باشد؟

۴ـ پرویز مشکاتیان نابغه بود. این را می‌توان از تنوع فضایی آثاری که برجاگذاشت، فهمید. برای یک شنونده‌ی موسیقی و نه یک کارشناس، این تنوع از فضاهای عاشقانه، عارفانه و روحانی تا ترکیب‌های ارکسترال نشان ذوق و استعداد او است. خزان را بشنوید

۵ـ پرویز مشکاتیان نابغه بود و مانند بسیاری از نابغه‌ها زود و بی‌خبر رفت.

۶ـ پرویز مشکاتیان نابغه بود. اینها را بشنوید تا با ما هم‌عقیده‌ شوید. شورانگیز یا بیداد یا جان جهان یا قطعه‌ی ارکسترال جان عشاق (این آخری را خیلی دوست دارم) رزم مشترک و سرای امید را مثال نمی‌آورم که بسیار شنیده‌ایم

عکس از علی‌رضا سلطانی / موج‌نیوز

۷ـ مشکاتیان نابغه بود و خیلی زود به خزان رسید، حتا پیش از آن‌که تابستان به آخررسد. از او ممنونیم به‌خاطر همه‌ی لحظه‌های خوبی که برایمان آفرید و برای‌اش بهترین آرزوها را داریم. خدای‌اش رحمت کناد …