آن‌گاه که خروج شاه از کشور حتمی‌شد، به پیشنهاد شاه و با موافقت نخست وزیر- شاپور بختیار- بنا بر این شد تا در غیاب شاه، امور حکومتی‌ی مربوط به وی از جمله عزل و نصب‌ها و … بر عهده‌ی شورای عالی سلطنتی قرارگیرد. در این شورا رییسان دو مجلس شورای ملی و سنا، نخست وزیر، دکتر علی‌آبادی، دکتر سیاسی و سید جلال‌الدین تهرانی عضویت داشتند
سید جلال تهرانی، از رجال دوران پهلوی، در آن زمان سناتور انتصابی تهران و یک‌پا روحانی بود و به‌دلیل سن زیادش (حدود ۸۰ سال) به‌عنوان رییس شورای سلطنتی انتخاب‌شد. زمانی گذشت تا این‌که دولت بختیار تصمیم به مذاکره با آیت‌الله خمینی که آن روزها در نوفل‌لوشاتو بود، گرفت. سیدجلال تهرانی به‌عنوان رییس شورای سلطنتی عازم پاریس شد. در آن‌جا اما جریان جور دیگری بود. آیت‌الله گفت که او را به‌عنوان رییس نمی‌پذیرد و باید از سمت خود استعفادهد. این کار برای او که به عنوان نماینده‌ی رژیم به پاریس رفته‌بود، سخت‌آمد، اما چاره‌ای نداشت، او نه می‌توانست استعفادهد چرا که رژیم سلطنتی را از پایه نفی‌کرده‌بود و نه می‌توانست دست‌خالی برگردد. مردد بود که چه کند تا این‌که به پیشنهاد دکتر ابراهیم پزدی، قرار بر این شد که بگوید چون آیت‌الله، به‌عنوان روحانی مرجع، فتواداده‌اند که رژیم منحل است و حضور در این دستگاه خود مصداق باطل است، از سمت خویش استعفاداده‌است. زمانی بعد، او استعفاداد و استعفای‌اش ضربه‌ای کاری بر پیکر نظام شاهنشاهی شد و بنیان سلطنت درهم پیچیده‌شد. پس از استعفا و مذاکرات بی‌نتیجه با آیت‌الله، او به بروکسل رفت و چندی در آن‌جا ماند. سید جلال‌الدین تهرانی در سال ۱۳۶۶ در فرانسه درگذشت. متن استعفای او این بود:
یکشنبه اول بهمن ماه ۱۳۵۷ هجری شمسی
مطابق ۲۲ شهر صفر المظفر ۱۳۹۹ هجری قمری
پاریس – قبول ریاست شورای سلطنت ایران از طرف اینجانب فقط برای حفظ مصالح مملکت و امکان تأمین آرامش احتمالی آن بود .
ولی شورای سلطنت به‌سبب مسافرت اینجانب به پاریس که برای نیل به هدف اصلی بود تشکیل نگردید.
در این فاصله اوضاع داخلی ایران سریعا تغییر یافت به‌طوری‌که برای احترام به افکار عمومی با توجه به فتوای حضرت آیت الله العظمی خمینی دام برکاته مبنی بر غیر قانونی بودن آن شورا آن را غیر قانونی دانسته
کناره گیری کردم .
از خداوند و اجداد طاهرین و ارواح مقدسه اولیاء اسلام مسالت دارم که مملکت و ملت مسلمان ایران را در ظل عنایات حضرت امام عصر عجل الله تعالی فرجه از هر گزندی مصون داشته و استقلال وطن عزیز ما را محفوظ فرمایند.محمد الحسین – سید جلال الدین تهرانی
(نقل از روزنامه اطلاعات، ۳ بهمن ۱۳۵۷)