دیروز و در یک مهمانی، کودکی دفتر تمرین نوروزی‌اش رو همراه آورده‌بود، برای تفنن، شروع به ورق زدن کردم که یه‌هو چشمتون روز بد نبینه، یه اسکناس ۲۰۰ تومنی رو دیدم که با چسب رازی به برگه‌ی دفتر چسبونده‌شده بود و روش هم جناب معلم آرزوی سلامتی و سبزی و … کرده بود، اعصابم به هم ریخت، چند صفحه بعدتر یه ۵۰ تومنی هم به همین سرنوشت دچارشده بود.
با خودم فکرکردم کی قراره به بچه‌ها باد بدیم که پول ارزشمنده و سرمایه ملیه و باید برای حفظش تلاش کرد، آخه بچه‌ها اگه الان که دانش‌آموزن یادبگیرن، خب بعدا هم همون‌کارو انجام می‌دن. نمی شه که الان اینجوری باشه بعد انتظار داشته باشیم وقتی بزرگ شدن با دادن کیف پول از سوی بانک و تبلیغ تلویزیونی، بتونن از پول نگهداری کنن.
من که واقعا عصبی می‌شم. حتما همتون سید تو فامیل دارین و دیدن که روز عید غدیر با اسکناس‌های بیچاره چه خلاقیتی می‌کنن و شکل گل و پروانه و هزار تا چیز دیگه رو می‌سازن و واسه یادبود و تبرک هدیه می‌دن. خیلی که مرام می‌ذارن روش مهر می‌زنن. آخه این چه رفتاریه، شماها حتما پول‌های خارجی رو دیدن که همه مرتب و تا نخورده است بعد با اسکناس‌های خودمون مقایسه کنید، چرا، چون فرهنگ سازی نمی شه، چون مردم رو به بی قیدی عادت دادن، چون اینقدر چیزای دیگه رو روشون تاکید کردن که مردم به این وضعیت رسیدن، البته نباید از حجم بالای پول در کشور و کمی‌ی ارزش ریال غافل بود.
پی‌نوشت: سرانه‌ی اسکناس در ایران ۱۱۴ برگ است و این در اروپا بین ۱۰ تا ۱۱ برگ است. سالانه حدود ۶۰ میلیارد ریال برای چاپ اسکناس جدید و چیزی حدود ۱۲ میلیارد ریال برای ازبین بردن اسکناس‌های کهنه هزینه می‌شود.