حسین مبشر، بازیکن پیشین تیم ملیی فوتبال، از نخستین گلزنان تیم ملی، و ششمین رییس فدراسیون فوتبال، روز جمعه ۱۸ آبان در بیمارستان آتیه تهران درگذشت. وی متولد سال ۱۳۰۱ بود. او در تیم داراییی سالهای ابتداییی دههی ۲۰ همبازی بازیکنانی مثل علی اکبرمحب، منصور حاجیان، ابراهیم رحیمیان، احمد گنج بخش و عباس قریب بود. مبشر از سال ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۹ یکی از بهترین مهاجمان و گلزنان فوتبال ایران و در تمام بازیهای تیم ملی و تیم منتخب تهران در این دوران یار ثابت بود. در بازیی ایران و افغانستان که سال ۱۳۲۸ برگزار شد و با پیروزیی ۴ – ۰ و بهعنوان اولین پیروزیی رسمیی تاریخ فوتبال ایران ثبت شد، حسین مبشر ۲ گل به ثمر رساند. مبشر در سال ۱۳۲۹ به دنبال آسیبدیدگیی پا فوتبال را در سن ۲۸ سالگی کنار گذاشت.
حسین مبشر دو دوره نیز ریاست فدراسیون فوتبال را برعهدهداشت. نخستینبار وی از مردادماه سال ۱۳۳۶ تا شهریورماه سال ۱۳۳۷، پس از برکناریی مصطفا سلیمی و در حالیکه تنها ۳۵ سال داشت، این مسئولیت را عهدهداربود. او رییسی دلسوز و نوگرا بود و به حضور مربیان بزرگ خارجی در ایران اعتقاد بسیار داشت. . مهمترین کار او در این دوره استخدام فرانس مساروش مجاری برای هدایت تیم ملیی فوتبال کشورمان بود. مساروش در جامجهانیی ۱۹۳۸ که طی آن مجارستان به فینال رقابتها راه یافتهبود، عضو تیم ملیی فوتبال این کشور بود. او تا آن زمان بزرگترین و مطرحترین مربیی خارجیای بود که وارد خاک کشورمان شدهبود. در این دوره تیم فوتبال ارتش ایران هم برای اولین بار در مسابقات جهانیی ارتشها شرکت کرد. اما مهمترین حادثهی فوتبال ایران در این مدت شرکت در بازی های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو بود. ایران در این مسابقات به سختی شکست خورد. ۲ شکست ۵-۰ از کره جنوبی و ۴- ۰ از اسرائیل ایران را از دور رقابت های مورد نظر حذف کرد. به دنبال این شکست بود که حسین مبشر از ریاست فدراسیون فوتبال ایران کنار رفت و جای خود را در این عرصه به مصطفی مکری داد.
حسین مبشر بار دیگر از آبان سال ۱۳۴۱ تا ۴ سال و ۲ ماه بعد یعنی دی ماه ۱۳۴۵، به حکم ایزدپناه که دوباره رییس سازمان تربیت بدنی شده بود، ریاست فدراسیون فوتبال را برعهدهگرفت. مبشر به مربیان خارجی علاقه بسیار داشت اما به خاطر دوستیی دیرینی که با حسین فکری داشت، او را در مسوولیت هدایت تیم ملی ابقاکرد. اولین افتخار تاریخ فوتبال ایران درست در همین زمان شکل گرفت و ایران به المپیک ۱۹۶۴ توکیو صعودکرد. در این دوره فوتبال ایران برای اولینبار در بازیهای جام عمران منطقهای شرکت کرد و به مقام قهرمانی رسید. با این حال به دنبال ۴ سال حضور فکری در تیم ملی، حسین مبشر، گئورگی سوچ اهل مجارستان را سرمربیی تیم ملی کرد و او تیم ملی را به بازی های آسیایی ۱۹۶۶ بانکوک برد و به مقام قهرمانی رسید. این دوره نسبتا پرافتخار اما با کناررفتن ایزدپناه از سازمان تربیت بدنی و رویکارآمدن منوچهر قراگزلو به پایان رسید. او نخستین رییس فدراسیون بود که پیشینهی بازیی فوتبال را داشت و پس از آن جای خود را به حسین سروری یکی دیگر از فوتبالیستهای قدیمی داد.
در بارهی زندگیی خصوصیی او هم در کتاب «ظهور و سقوط سلطنت پهلوی» اینگونه آمدهاست که وی خواهرزادهی عصمت دولتشاهی، زن سوم رضاشاه و پسرخالهی عبدالرضا، فاطمه، حمیدرضا، احمدرضا و محمودرضا پهلوی بوده است. همچنین او دارای دو برادر به نامهای ایرج، آجودان کشوریی محمدرپا پهلوی، و امیراحمد، کارمند ساواک، بودهاست. همسر حسین مبشر دخترخواندهی شمس پهلوی بودهاست.
پیکر وی روز دوشنبه ساعت ۹ صبح از مقابل بیمارستان آتیه در شهرک قدس تشییع خواهدشد. او یکی از قدیمی ترین روسای فدراسیون در قیدحیات ایران بود. روان اش شاد و خدای اش بیامرزاد …