تعجب نکنید، متن بالا یک شعار تبلیغاتی نیست، حوانی عصبانی هم آن را فریاد نمی‌زند، مسوولی هم آن را واگویه نمی‌کند. این حرف، حرف مردمانی است که در آتش تند انقلاب می‌سوختند و همه چیز را دگرگونه می‌خواستند. اینان همه‌ی مظاهر به‌جا مانده از دوران پیشین و رژیم گذشته را یکسره زیرسوال می‌بردند و خط قرمز بر آن می‌کشیدند. و عجبا که زندگی و عمر خود در آن زمان را که به جبر تاریخ بوده، پایمال و لگدکوب نکردند. بگذریم. در واپسین سال پیش از انقلاب، فوتبال ایران آقای آسیا بود و به مرزهای فراتر می‌نگریست. تیم ایران از جام‌جهانی بازگشته بود و مشغول آماده‌سازی برای بازی‌های آسیایی می‌شد که شعله‌های انفلاب کشور را درنوردید. بازی‌های باشگاهی تعطیل شد.
انقلاب پیروزشد و دستگاه ورزش نیز مانند بسیاری از بخش‌های دیگر دستخوش دگرگونی‌شده و در اختیار انقلابیان جوان قرارگرفت. سال بعد در بهمن‌ماه، ایران قصد آماده‌سازی داشت. اردوی تیم ملی به ناچار در بوشهر برگزارشد. مردم بوشهر به خیابان‌ها ریخته و شعار اردوی تیم ملی خیانت است به ملت را سردادندو مربیان و بازیکنان واهمه داشتند. ناگزیر اردو تعطیل شد و ایران در بازی‌ها شرکت نکرد. متن زیر بیانیه‌ای است که ازسوی انجمن تبلیغاتی انقلاب اسلامی بوشهر منتشرشد. بخوانید و وضع ملت را در میان این افراط‌ها و تفریط‌ها دریابید. ورزش اگر در دستان نظامیان و وابستگان پهلوی بود، خود که گناهی نداشت. نفس ورزش، ورزش است اما بازیچه‌ی دست مردمانی که گاه از این سوی بام‌می‌افتند و گاه از آن سوی بام، بیست سال بعد از شوق و غرور به خیابان‌ها می‌ریزند. در این باب بسیار می‌توان گفت و تناقض‌ها آن‌قدر آشکار که سکوت خود گویاتر است …
… آیا بهتر نبود جای این‌که مخارج زیادی را صرف این قبیل کارهای سرگرم‌کننده، کنند، عده‌ای از جوانان ما را برای یافتن تخصص در رشته‌های موردنیاز مملکت به کشورهای مربوطه بفرستند؟ … آیا بهتر نبود به جای صرف ذره‌ذره‌ی خون این ملت بی‌گناه و ستم‌دیده در این قبیل مسایل بیهوده، مدرسه، درمانگاه و برق و آب را به روستاهای محروم را از همین‌ها درست‌کنند؟ … آیا بهتر نبود به جای دلقک‌بازی‌های انگلیسی و آمریکایی و به اصطلاح در میادین ورزشی درخشیدن، در روستاهای ما که از وسایل اولیه‌ی راحتی محروم‌اند، در کنار برادران زحمت‌کش جهادسازندگی بدرخشند؟ … آیا مسایل سیاسی، اقتصادی و فرهنگی حل‌شده که به ورزش پرداخته‌ایم؟ … (کیهان ورزشی، ش ۱۳۲۷، بهمن ۵۸)
آری! این‌گونه صفر و یک و سیاه و سفید دیدن موضوعات بلای این سرزمین است. کجایند تا ببینند امروز چگونه ورزش بازیچه‌ی سیاست و اقتصاد شده و مقام‌های ورزش به دوستان و آشنایان هبه می‌شود! …